آ‌زادی

بنام خدای آزادى خواه

256 بقره)لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ

این آیه، آیه کلیدی در قرآن است.آنجا که آزادی واقعی را بیان می کند.

این خداییست که من دنبالش می گشتم نه آن خدایی که از بچگی بهم معرفی کرده بودند.

خدایی که بنده هایش را می شناسد و اگر هم به ظاهر(در نظر ما) بر آنها سخت می گیرد فقط و فقط بخاطر خودشان است.

بعد از آن همه نصیحت ها و حرف ها و حکم ها و دستورات،نمی گوید که چون من مالک شما هستم باید از دستورات من تبعیت کنید و هرکس این کار را نکرد سوسک می شود!

بلکه کار را به خودمان واگذار می کند.می فرماید:ببین بنده عزیزم! راه درست و نادرست رو بهت نشون دادم و هر چیزی رو هم که برای یک زندگی ایده آل و خوب لازم بود،با حرفام بهت گفتم.حالا این توئی و نفست!

ولی بنده من  اگه از راهی که پیش رویت گذاشتم نری،بدون که به من ضرری نمی رسونی بلکه خودت رو نابود می کنی ولی اگه توی راه من باشی،بدون که به دستاویز محکمی چنگ زدی که هیچ چیزی باعث سقوطت نمی شه...